Oude tafelkleden worden nieuwe kledingstukken

Het leven in de horeca kan zwaar zijn - zelfs voor een tafelkleed. Morsen, strakke wasroosters en talrijke transporten eisen hun tol op textiel en ze gaan niet eeuwig mee. Maar nu is er een kans voor versleten tafelkleden om een comeback te maken in de horeca en tegelijkertijd de milieu-impact van de branche te verminderen. Samen met textielserviceleverancier Elis heeft Segers een project uitgevoerd om nieuwe kleding te maken van oude versleten tafelkleden. Upcycling in plaats van recycling. Het gaat om nieuwe restaurantkleding die eerder dienst deed als tafelkleed.

In een eerste pilotproject zijn zowel kokskleding als tafelnapjes vervaardigd. Elk nieuw kledingstuk is voorzien van een chip die belangrijke gebruiksgegevens verzamelt, die later zullen worden geëvalueerd in de productontwikkeling. Testpiloot voor deze nieuwe oude kleding is Paul Svensson - chef-kok, restauranthouder en kookboekauteur met een focus op duurzaamheid.

"We hebben al een tijdje in deze kleding gewerkt en ze zijn super comfortabel. Het personeel meldt dat de kleding uitstekend werkt tijdens de service en dat de servetten extra aandacht krijgen van onze gasten," vertelt Paul. Paul had jarenlang gezocht naar een oplossing waarbij bestaand materiaal kon worden gebruikt voor het personeel in de horeca, maar de upcycle kleding die verkrijgbaar was in traditionele kledingwinkels voldeed niet aan de duurzaamheidseisen die de restaurantbranche stelt. Het aantal leveranciers dat bereid was om die extra mijl te gaan om duurzame alternatieven aan de horeca te bieden, was beperkt.

"De branche heeft behoefte aan een combinatie van stijlvolle, duurzame en verstandige kleding. Afgezien van schorten van upcycled materiaal hebben we geen leverancier kunnen vinden die iets vergelijkbaars kan bieden op het gebied van kokskleding - tot nu toe met Segers en Elis," zegt Paul.

Een van de uitdagingen in de productie was om identieke producten te creëren van een textielgrondstof die allesbehalve uniform is. Het bleken van de kleding tot een identieke uitstraling is ondenkbaar omdat deze methode belastend is voor het milieu.

"Als je twee koks naast elkaar zet en weet waar je naar moet kijken, kun je waarschijnlijk kleine kleurverschillen in deze koksjassen opmerken. Maar hoe vaak merkt de gast zoiets op? En is het eigenlijk een probleem? Er is een goede reden waarom de kleding niet identiek is. De natuur is vol verschillen, en als we verschillende tinten wortels charmant kunnen vinden, kunnen we hetzelfde denken over koksjassen of servetten. Ik zie het probleem niet," zegt Paul.

Voor Segers draait het nu om het evalueren van het project in samenwerking met Paul en Elis. De hoop is om op te schalen en de nieuwe oude kleding aan meer mensen in de branche aan te bieden die duurzamer willen zijn.

"Een project als dit zorgt voor opschudding en vereist nieuwe oplossingen op het gebied van samenwerking, logistiek, productontwikkeling en productie. Verandering kan ongemakkelijk zijn, maar dit project is alleen maar leuk geweest. Uiteindelijk draait het erom producten te kunnen presenteren waar we trots op zijn en die bijdragen aan een duurzamere branche. We willen dat iedereen de kans krijgt om in deze kleding te werken," vertelt Peter Frank van Segers.